Wysoki, smukły blondyn

Sezon ogrodowy jeszcze się dobrze nie zaczął, bo chociaż zimy u nas w tym roku wcale nie było, to jednak przyroda ma swój program działania i na wszystko trzeba zaczekać.
Wszelkie działania zmierzające do posiadania w ogrodzie własnych roślinek, a później plonów, na razie ograniczają się do działań w mini skali, na domowych parapetach.

Powschodziły pięknie pomidorki, w kolejce czeka pietruszka naciowa (oporne stworzenie), a na wysiew czekają jeszcze różne kwiatki, którymi mam nadzieję w tym roku ozdobić ogród.

Tymczasem oddając się zwykłym, żmudnym, nudnym rutynowym zajęciom domowym często prowadzę z moimi dziećmi różnorakie rozmowy. Ostatnio najmłodszy syn palnął coś w stylu "nie lubię rudych" (chłopaków).
Pytam więc, ilu takich rudych zna? Okazuje się, że żadnego.
No to skąd wie, że nie lubi? - Bo tak.
Argument nie do zbicia.
Pytam więc, którego kolegę lubi za to, ze jest blondynem, a którego, za to że ma kręcone włosy.
Żadnego. Lubi kolegów, bo są fajni.
A czy przestanie ich lubić, kiedy zmieni im się kolor włosów?
- Nie.
Dochodzimy więc do wniosku, że nie ważne, czy ludzie. których znamy są rudzi, z lokami, łysi, czy z przedziałkiem. Ważne jest, jakimi są ludźmi. Jak odnoszą się do nas, czy są słowni, uczciwi, czy nas szanują. Reszta to dodatek.

wysoki, smukły, blondyn - takie rzeczy to tylko w filmie...

I tu przypomniała mi się moja matematyca z ogólniaka, która kiedyś przy okazji luźnych opowieści powiedziała, że zawsze podobali jej się wysocy smukli blondyni, za męża ma zaś niskiego, przysadzistego bruneta i nie wyobraża sobie, że mogłaby z kimś być szczęśliwsza.
W tym wypadku wniosek jest oczywisty - nie ważne co nosisz na głowie: burzę loków, fryzurę "na Kojaka", marchewkowy rudy, czy platynowy blond - ważne, co w twoich oczach dojrzy druga połowa.
Zachwyt w spojrzeniu zastępuje wszystkie niedostatki i mankamenty fizycznej powłoki.
Patrzmy więc na swoich wybranków z zachwytem...
Idzie wiosna.