Papier toaletowy, a niewola

Jesienne wieczory dają nam czas na zastanowienie nad życiem i sposobem na nie, a także nad wszelaką działalnością to życie umożliwiającą lub ułatwiająca.
Zagłębienie się przeze mnie w przepisy pozwalające na życie z pracy własnych rąk na roli doprowadziły mnie do skrajnego wniosku, że żyjemy w kraju przestępców.
Przestępcą zostać jest tak łatwo, że ktoś rozsądny może nawet tego nie zauważyć.

doskonały wyrób domowy może cię sprowadzić na złą drogę

Przede wszystkim - pomijając kwestie podatkowe, bo tu państwo nie daruje ni pół grosza - nie wolno mi sprzedać nic poza tym, co zostało właśnie przed chwilą wyciągnięte z ziemi. Nawet za bardzo zapakować mi tego nie wolno. Aha, zapomniałam - sprzedam jak mam zarejestrowane gospodarstwo rolne. Jak nie istnieję w rejestrach - jestem przestępcą.
Posolenie, czy uwędzenie mięska, wymaga nie tylko rejestracji, ale i zatwierdzenia warunków mojej "produkcji".
Natomiast sprzedaż własnoręcznie zrobionego przeze mnie dżemu, sałatki, sera, chlebka czy ciasta również czyni ze mnie przestępcę.
Muszę się zarejestrować, a mój "zakład przetwórczy" musi być zatwierdzony przez służby sanitarne zanim upiekę pierwszą bułeczkę lub zrobię kompocik.
Nawet jeżeli chcę sprzedać tylko nadmiar ze swojej spiżarni, to i tak wcześniej muszę spełnić wymogi wytwórcy.
Że też mi nikt nie przychodzi sprawdzać mojej kuchni. Jakoś dziwnie, potrawy i przetwory przygotowane w domu, z założenia są dobre i jadalne.
Wydawałoby się, że ode mnie zależy, czy zechcę kupić dżemik od babci stojącej na bazarku, albo serek od pani na targu. To ja powinnam mieć wybór, czy zaryzykuję. Takiego wyboru jednak nie mam, bo przepisy i urzędnicy je tworzący, lepiej wiedzą, jak z babci stojącej z jedną kaczuszką na bazarku zrobić przestępcę.
Te przepisy, które dla większości ciężko pracujących w swoim gospodarstwie ludzi są niemożliwe do spełnienia, ze względu na nakłady finansowe, jakich wymagają. Przez wieki jednak ludzie wytwarzali żywność bez tych nakładów. Jakże się uchowali?

pewnych norm jeszcze nie wprowadzono...

Najstraszniejsze dla mnie, oprócz nieżyciowych przepisów, jest to, iż istnieje i powiększa się cała rzesza ludzi, którzy uważają, że te przepisy są dobre. Wychowało się całe pokolenie, które wierzy, że tylko produkty zafoliowane, albo wyprodukowane w dużym zakładzie przetwórczym z kafelkami po sufit są jadalne. Jajo z numerkiem smakuje lepiej. Całe rzesze młodych ludzi, które w babciach sprzedających jajka od własnej kury widzą niesprawiedliwość, bo oni harują na podatek, a babcia nie. Nie myślą o tym, że opodatkowane jajeczko może stać się dla nich nieosiągalne finansowo.
Nie widzą przy tym, że wytrącają wielu ludziom możliwość zarobienia na swoje życie własną pracą.
Babcia dorabiająca sobie do emerytury, by nie stać się przestępcą, musi zwrócić się o zasiłek zamiast cieszyć się z samodzielności i nie obciążania kogokolwiek swoją osobą.
Rolnik, który nie sprzeda nieprzetworzonych warzyw, czy owoców, może je jedynie wyrzucić, choć jest szansa, że sprzedałby je w formie przetworów.
Nie wolno mi tylu rzeczy zrobić, że jedyne odczucia jakie mam to bycie w niewoli. Jest tyle obostrzeń dla codziennej działalności, którym przyklaskują ludzie nie wiedzący, co to wolność, że obawiam się iż niedługo zostaną nam narzucone domowe normy sanitarne, mówiące o tym ile papieru toaletowego należy zużyć na jednego mieszkańca. Oczywiście zakup normatywnej ilości stanie się obowiązkowy dla dobrostanu społecznego i utrzymania higieny tego świata.