Słowo się rzekło III

Pogoda na razie pozwala na rowerowe wypady (piechotą pewnie nie dalibyśmy rady ze względu na odległość, a innej komunikacji nie ma) dlatego kontynuujemy nasze wyjazdy poznawczo - historyczne.

Dziś miejsce strasznej zbrodni hitlerowskiej:

Przywiezieni do lasu harcerze i kolejarze musieli własnoręcznie wykopać dół, a następnie każdy z nich otrzymał strzał w głowę. Tych, którzy nie zmarli od razu Niemcy dobijali nożami.

Jak słyszę, że Ślązacy to Niemcy, albo, że Śląsk powinien się przyłączyć do Niemiec, to mam ochotę, nie pytając o nic strzelać. Tak się głupio składa, że w przeszłych pokoleniach mam i powstańców i tych, co w czasie obu wojen o polskość Śląska walczyli.
W moim domu mówiło się "choćby kamienie gryźć - byle w Polsce".

Co czuje młody człowiek, który kopie własny grób?
Jakie myśli kołatały się tym, którzy wyszli ze swoich domów, i nagle dotarło do nich, że już nigdy nie wrócą?

Ofiar zabitych w tym lesie nigdy nie zidentyfikowano.
Ileś matek, żon, dzieci nigdy nie dowiedziało się, co stało się z ich bliskimi.

O czym chcieli powiedzieć swoim rodzinom w ostatnich chwilach?
Nie dane im było pożegnanie.
Tylko drzewa nad nimi zapłakały...