Kot, koza, torba

- Mamo, uszyjesz mi torbę? - taką ze starych dżinsów, na długim pasku.
- Uszyję.
Biorę się więc do roboty. Trochę "na oko", trochę na mirę (ma się zmieścić A4).
Korpus uszyty, pasek też. Teraz trzeba wszyć zamek.

Zamek też już wszyty. Czas na pasek. Trach! Igła się złamała - nie wytrzymała tylu warstw dżinsu. Nie wiem, czy dziś dokończę, bo okazuje się, że nie mam igieł w zapasie - muszę się wybrać do pasmanterii.
Tymczasem pora kolejnego karmienia kotka. Agent rośnie w oczach. Wczoraj wieczorem przeprowadził zmasowany atak i bitwę z poduszką wypełnioną łuskami gryki - intrygująco szeleści przy chodzeniu po niej i trącaniu łapką. Na zdjęciu poniżej można go zobaczyć na mężowskich rękach - tych samych, na których miał zrobione pierwsze zdjęcie. Łatwo dostrzec, że urósł prawie dwukrotnie.

Po zatankowaniu małego brzuszka do pełna rozkosznie zasypia w ciepłych rękach.
Próbuje się też trochę niezgrabnie bawić piłką. Jest jeszcze maluszkiem i ciągle brakuje mu kociej zwinności.

Jest, jak wszystkie koty mistrzem w wyszukiwaniu ciepłych miejsc.
Pora roku zresztą sprzyja staraniom o ciepły kąt. My po pierwszym przepaleniu po raz kolejny zaprzyjaźniamy się z naszą kozą. I ciepełka daje i miło przy niej posiedzieć. Na zdjęciu - bez ognia, ma o połowę mniej wdzięku niż z widocznym żarem.