Czasmi zawieje chamsin...

Czasami życie sypnie nam piaskiem w oczy i wtedy przestajemy dostrzegać urodę świata.
Przez chwilę wydaje się, że wszytko zrobiło się złe i brzydkie. Czasami spotyka się ludzi, którzy jak dementorzy z "Harrego Pottera" wysysają z nas całą radość życia. Chciałoby się wtedy zamknąć oczy i zaczekać, aż z łzami spłynie całe zło. Niestety ono nie znika, ale organizm w odruchu samozachowawczym znów powoli podsuwa nam obrazy wszystkiego, co dobre.
Kiedy człowiek ma w oczach uwierający piach tego świata - trudno pisać o rzeczach miłych - na szczęście każdy kurz kiedyś opada.
W tym tygodniu miałam okazję odwiedzić Miechów. Po drodze, jadąc przez Jurę, chłonęłam wszystkie ostatki jesiennych kolorów. Podziwiałam świetliste buki, które otaczały nas kolorami i z góry i z dołu. Niestety - w czasie jady nie dałam rady robić zdjęć. Udało mi się pstryknąć ryneczek tego urokliwego miasteczka.

Sezon na słodkie bułeczki z marmoladą trwa.

 Kiedy te się przejedzą przyjdzie kolej na cynamon, na masę orzechową i co tylko jeszcze dzieci wymyślą. Bułeczki mają cudowną właściwość znikania z blach jeszcze przed wystygnięciem - na zdjęciu efekt kilkuminutowego oczekiwania na schłodzenie.

Popołudniami pachnie w całym domu ciastem i palonym drewnem. Nasza kozunia, choć maleńka spisuje się znakomicie podnosząc temperaturę w całym domu.
Niestety - postanowiliśmy się z nią rozstać.
Zmieniamy sposób ogrzewania (ceny węgla potrzebnego do co!) i w miejsce malucha, który na początku miał spełniać role wyłącznie ozdobne, uprzyjemniać nam życie zapachem drewna i żywym ogniem, musimy wstawić solidny piecyk o określonej mocy. Będzie nas grzał, przy mniejszych spadkach temperatury. Jedyna pociecha, że dalej będzie pachniało drewnem...

I na koniec humoreska z życia. Siedzi sobie któregoś wieczora, tuż obok mnie córcia moja jedyna, uczy się hiszpańskiego intensywnie, ale przez ramię czasem mi zagląda. Ja zaś, jak to wieczorami - czytuję różne blogi. Tym razem na ekranie był Las Mira. Patrzy ta moja córa, patrzy, brwi marszczy i mówi - tu błąd jest - ma być "las miras"! (zaimek "las" wskazuje liczbę mnogą i wymaga stosownej końcówki).
Tak to nauka zaburza spojrzenie na LAS.