Wyrwa

Zapytała mnie Ilona z Mojej Małej Zagrody, czy datę 13-go uważam za szczęśliwą.
Do niedawna taka data, jako osobie urodzonej 13-go była mi całkiem sympatyczna.
Zdarza się jednak w życiu czasami tak, że data staje się straszna i nienawistna.
Miał być dziś krótki wpis uzasadniający takie moje zdanie, jednak najpierw stwierdziłam, że będzie zbyt osobisty, a potem przyszła refleksja, że może jednak trzeba.
Trzeba czasami potrząsnąć otoczeniem żeby doceniło tę zwyczajność jaką ma obok siebie!
Żeby doceniło ludzi, o których myślimy, że będą zawsze i są dla nas oparciem, nawet gdy nie zdajemy sobie z tego sprawy. 
Żeby uzmysłowić sobie jak ważni są ludzie, a nie starty kurz i pełne półmiski, że trzeba cenić ludzkie bycie ponad wszystko.
Bo kilka minut może przewartościować cały świat.
I nie odwlekaj żadnego spotkania, bo może się okazać, że już nigdy nie nastąpi.
Że w twoim życiu pozostanie niczym nie zapełniona wyrwa.
...

- Braciszku, jak tam nauka latania?

- Super!

…

- Jak tam samodzielne loty?

- To coś wspaniałego. Zobacz zdjęcia, gdzie latałem.

…

- Nie boisz się ryzyka? Masz dzieci.

- Daj spokój. To bezpieczniejsze niż jazda samochodem. Przecież latam już kilka lat.

…

- Przelecisz się ze mną?

- Ja się boję. Mam małe dzieci.

- Przesadzasz.

…

- Nie latajcie razem. Królewskie pary nigdy nie latają razem.

- To bezpieczne, dobra pogoda. Co kawałek lotnisko.

…

- Jak tam na ostatnim wypadzie?

- Cudownie. Mamy mnóstwo zdjęć. Musimy się spotkać. Po następnej wycieczce.

…

- Pogoda się zmienia, wiatr na wschodni, zimno się robi. Nie lećcie.

- Dobrze się poleci. Mamy zaproszenie. Zabierają nas znajomi. Spotkamy się po powrocie.

…

- Dlaczego jeszcze nie dzwoni? Powinni już wrócić., …pewnie witają się z dziećmi.

…

- Dzwonił twój bratanek. Oboje. Na miejscu.

Dziś mija rok.

Komentarze są zbędne. Spójrz tylko inaczej na swój świat...