Popołudnie z maszyną

W ferworze różnych zajęć i wydarzeń, spotkań i prac nie cierpiących zwłoki, maszyna do szycia poszła w kąt.
Stała tam sobie cierpliwie, łypiąc na mnie od czasu do czasu z wyrzutem.
Jako, że dziś dzień mogący się równać z sobotą, lub wakacjami (dzieci w domu) po wykonaniu zakupów i czynności koniecznych, mogłam po południu odpowiedzieć na znaczące spojrzenia starego singera.

Dzieci coraz częściej mówią o Świętach Bożego Narodzenia,(ma to niejaki związek z drobnymi sugestiami dotyczącymi ewentualnych prezentów).
Padły też niedawno pytania - pewnie w związku z chwilowo pojawiającym się śniegiem, który stworzył bożonarodzeniowy nastrój - "kiedy będziemy piec pierniczki?"






Takie tematy rozmów prowadzą wprost do wymyślania i szycia "kalendarza adwentowego".
Tym razem mają to być kolorowe woreczki do przypięcia pineską lub zawieszenia na sznurku.
Na zdjęciu część woreczków - jeszcze bez troczków i numerków.

Dzisiejszego popołudnia została uszyta połowa potrzebnych woreczków i choinka, która po wypchaniu i ozdobieniu zajmie numer 24 - jako, że tego dnia pojawią się nareszcie prezenty i wynagrodzą cierpliwość oczekujących.

Szycie małych woreczków wcale nie zajmuje mniej czasu niż szycie dużych - np. o formacie kartki papieru do drukarki. "Proste" i tak szyje się prędziutko, za to w małych trzeba więcej czasu poświęcić na równanie zakładek, które trudno wykonać, bo stopka zajmuje miejsce, a i ręce trudniej manewrują małymi obiektami. Mam jednak nadzieję, że jutro skończę całość i może uda mi się doczepić numerki i zaplanowane ozdoby.
Następne w kolejce są ptaszki na choinkę.
Całe stado ptaszków.
Bo i do obdarowania moc ludzi dokoła...