Gorsety

Jakiś czas temu feminizm objawiał się walką z noszeniem gorsetów.
Machina ta ściskała kobiecy tułów usztywniając go w sposób bezlitosny, jednocześnie rzeźbiąc talię osy i ponętnie unosząc biust. Miała więc, oprócz wad. niezaprzeczalne zalety.
Zgodzę się, że noszenie "na co dzień" gorsetu przez panie z towarzystwa musiało być dla nich nie lada udręką. To dlatego pani potrzebowała pomocnej męskiej dłoni w najróżniejszych sytuacjach.
Przysłowiowe podnoszenie damie chusteczki nie wzięło się znikąd. No bo, jakże miała dama schylić się w tym urządzeniu, skoro w talii była sztywna jak lalka?
A jak tu wysiąść z powozu i utrzymać równowagę, skoro miało się giętkość klocka?

Do prac domowych, innych niż praca palcem skierowanym w stronę służby, gorset się nie nadawał.
Dlatego służba, by być skuteczną w działaniach, urządzenia tego nie nosiła.
W upalne dni zagorsetowane panie z usztywnioną klatką piersiową, przegrzane od kolejnej warstwy materiału padały jak muchy.
Można by rzec, że gorset to nic dobrego.

A jednak, nigdy panie nie wyglądały lepiej niż w sukniach pięknie układających się na wymodelowanej sylwetce.
Która z nas nie marzyła, żeby choć raz założyć na siebie suknię z talią osy zasznurowaną gorsetem?

Wydawałoby się, że w czasach dowolności w dobieraniu odzieży i pewnego luzu w noszeniu się gorset powinien pójść w zapomnienie.
Niestety coraz częściej dochodzę do wniosku, że odrzucenie gorsetów było wielkim błędem kobiet.
Ów luz i pozorność doprowadziły kobiecą sylwetkę do postaci karykatury.
Myślę, że nie jeden/jedna z nas widząc przed sobą dziewczynę, czy kobietę "modnie" odzianą pomyślało sobie: "biedactwo, chyba w domu lustra nie ma."
Spodnie "biodrówki" i przykrótkie bluzeczki "nad pępek" szczególnie malowniczo uwydatniają wszelkie fałdki i niedoskonałości kobiecej figury.

Nie da się zaprzeczyć, że bez tego elementu bielizny tracimy wiele na atrakcyjności.
Nie trzeba nawet takiego odkrywania się.
Wystarczy spojrzeć na paski spodni, czy spódnic, lub inne elementy bielizny (i górnej i dolnej) wcinające się w damską sylwetkę, by zatęsknić za starym, poczciwym gorsetem.
No może nie tak starym - może być nowocześnie zmodyfikowany.

I chociaż czasy już nie te - pań z służbą znajdziemy jak na lekarstwo, tym trudniej o panie z towarzystwa - to jedna dla własnej urody, godności i kokieterii aż prosi się, aby gorset wrócił na swoje miejsce - przynajmniej na czas spotkań towarzyskich, czy wyjść za progi domów, gdzie nie musimy biegać ze ściereczką i schylać w trakcie prac domowych.

Zresztą to samo dotyczy gorsetów mentalnych, a więc zrzucenia z siebie okowów towarzyskich, czy moralnych.
Niby jest luźniej, niby lepiej, a jednak w końcowym rozrachunku brakuje porządku, piękna i elegancji. Bez sztywnych ram robi się bałagan i zatraca się życiowe bezpieczeństwo.
Nie zawsze odrzucanie "starego" wychodzi nam na zdrowie.
Czasami życie domaga się, by wrócić do dobrych wzorców, a czasami sami tęsknimy za tym, co minione.
A więc- niech żyją gorsety!
Precz z emancypacją!