Śmierdziel (na)drzewny

Obserwacje z parapetu

Pan Kot hołubiony przez całą rodzinkę, rozpieszczany, dokarmiany i głaskany - dorósł.
Przynajmniej wszelkie symptomy zapachowe i behawioralne o tym świadczą.
Swoją wielką miłość wyśpiewywał już jakiś czas temu Archaniołowi - robi to nadal - bezpośrednio osobie, lub jego kołdrze zamiennie z poduszką.
To byłoby nawet śmieszne, gdyby do tych zachowań nie doszło znaczenie terytorium.
Owa kocia perfuma czasami, z pełnego zaskoczenia, potrafi z nóg zwalić.
Niespodzianki bywają różne - a to swojemu ukochanemu przyjacielowi (czytaj Archaniołowi) wyzna zapachowo miłość we właśnie pakowanej na podróż torbie, ze świeżo wyprasowanymi koszulami i spodniami.
A to pomieszczenie biurowe napachni z takim skutkiem, że cały pater zostaje obezwładniony intensywnością woni.
Nie mówiąc już o ostatnim wyskoku, kiedy to córa przyszła do mnie i mówi - mamo, radzę Ci już nigdy więcej nie wchodzić do sypialni...
Zaczęliśmy zamykać wszystkie pokoje, wypuszczać kocurka na dwór i udostępniliśmy mu balkon, na którym lubi się wylegiwać i z zainteresowaniem obserwuje ptaszki.

Stanowisko obserwacyjne na wiśni

Wszystko, co lata stało się dla niego zajmującą zabawą.
W domu poluje na owady i wyłapuje je biegając po parapetach, na podwórku zaś usiłuje upolować wszystko, co ma pióra, lub przynajmniej skrzydełka.
W tym celu zaczął włazić na drzewa. Upodobał sobie jako punkt obserwacyjny najwyższą wiśnię. Nie tylko usiłuje po niej dostać się bliżej ptaków, ale zrobił sobie z niej stały punkt obserwacyjny. Jej cienkie gałązki nie są chyba tak wygodne, jak stare gałęzie czereśni, jednak z tej ostatniej Tytus zaliczył upadek z obijaniem się o gałązki i przestało mu się to drzewo podobać.
Okazuje się, że kot od początku wychowany przez ludzi (może tylko ten?) ma problemy z różnymi, instynktownymi wydawałoby się, zachowaniami. "Matka" (czyli ja) nie nauczyła go poruszania się w terenie.
Na przykład przechodził na podwórko sąsiadów (jest podgięta siatka) i... nie wiedział jak ma wrócić.
Po kilku razach, gdy musiałam po niego pójść - chyba się poddał.

Lekkie wychylenie z balkonu - za owadem

Rozpaczą zupełną było, gdy z podwórka sąsiada przeszedł na kolejne, z którego nie ma bezpośredniego przejścia "do domu", bo sąsiedzi płot zastawili płytami falistymi. Kocia radość, gdy go przywołaliśmy i udało nam się uchylić mu na chwilę przejście, nie miała granic.
Bez dwóch zdań staliśmy się jego rodziną (stadem? - to chyba kotów nie dotyczy?)
W każdym razie Łaciaty każdego ranka wita się z wszystkimi po kolei - z Regisem też! Przychodzi wołany po imieniu, wodę pije najchętniej bieżącą, wskakuje na umywalkę i czeka aż osoba przebywająca w łazience odkręci mu delikatnie kran, śpi na mojej kołdrze (zgroza - kiedyś było dla mnie nie do pomyślenia), a w dzień - jeśli nie goni muszek lub motyli - wyleguje się pod stołem w ogrodzie.
I tak ratując mu kocie życie, niechcący uczłowieczyliśmy sierściucha, z wszystkimi tego skutkami...